Van Zuid-Limburg naar de Kop van Noord-Holland, van Stein naar ‘t Veld, 254 kilometers, 2 uur 44 met de auto (zonder file). Edwin Janssen heeft er een bestaan als superforens en halve expat voor over om per komend seizoen de trainer-coach te worden van JuRo Unirek VZV. Hij volgt hartje zomer de vertrekkende Rolf Schulte op als hoofdcoach.
De kilometers van Janssen zijn overigens beperkter dan aanvankelijk vermoed. De Limburger gaat niet dagelijks op en neer rijden. ‘Ik stap woensdagmiddag om 3 uur in de auto. Om 8 uur wil ik dan in de sporthal staan. Dan blijf ik donderdag, vrijdag en zaterdag gewoon in ‘t Veld. VZV heeft een mooi boerderijtje gevonden, aan de rand van ‘t Veld. Daar gaan mijn vrouw Rilana en ik dan vier dagen in wonen. Dat was een voorwaarde van mij. Mijn vrouw moet mee.’Rilana (‘ja, ik heb haar op de handbalclub ontmoet’) moedigde haar echtgenoot aan de stap te zetten. ‘Edwin, zei ze, jij hebt één droom: een keer in het westen of noorden training te gaan geven. En dan ook nog bij deze club die ik in mijn jaren bij Geonius V & L altijd als een plezierige sportomgeving heb ervaren. Die kans, vond zij, mocht ik niet laten lopen. Op Paaszaterdag zijn we gaan kijken. Mijn werk, als facilitair manager bij het sportcentrum van de universiteit van Maastricht, ging mee in mijn wensen. Ik werk maandag en dinsdag langere dagen. Zodat ik het tweede deel van de week naar ‘t Veld kan en werkzaamheden kan doen op afstand, via de computer. Maar Rilana, die werkt als virtual merchandiser, een soort van etaleuse, had haar zaken nog eerder geregeld dan ik. Zij was heel enthousiast. Dinsdag na Pasen was het allemaal rond. Zeker na het zien van jullie twee sporthallen was ik verkocht. Mooie pure handbalvloer, gebouwen met potentie, ik was zeer gecharmeerd van dat alles.’
Op zijn vijftiende begon Janssen training te geven. Op zijn 21ste was hij al trainer van heren 1 bij ESC. ‘Na drie jaar heren kwam ik bij de dames. Die kwamen in de tweede divisie tot de tweede plaats. Daarna werden het de dames van Margraten en de heren van Meeuwen. Ik trainde twee clubs tegelijk. In 2006 deed ik de vrouwen van DHC Meeuwen, in België dus. Om tenslotte in 2010 bij V&L te belanden.’
Edwin Janssen, 47, had zelf een korte handbalcarrière. Hij kwam van een kleine club in Stein (ESC’90), sloot als talentje aan bij Blauw Wit en maakte op zijn 19e de overstap naar Sittardia dat in zijn eerste jaar bij de senioren landskampioen werd. ‘Maar al in dat seizoen openbaarde zich bij mij een spierziekte. Mijn spieren herstelden niet na een zware inspanning. Na twee jaar kreeg ik het bericht dat ik nooit meer topsport zou kunnen bedrijven. Een hele klap. Gelukkig kon ik in het dagelijks leven gewoon mijn werk uitoefenen.’
Daar in Geleen trainde hij tweemaal een periode van vijf jaar, gescheiden door twee jaar van werkzaamheden als jeugdbondscoach voor het grote verbond, het NHV. Beide Vlug en Lenig-perioden in Geleen begonnen ongeveer gelijk. Met de leegloop van vaste krachten, in 2010 zelfs ingeleid door een faillissement en een degradatie. ‘In 2012 zijn we toen weer naar de eredivisie gepromoveerd. De tweede periode bij V&L begon in 2018. Ik deed het als vriendendienst met de B-jeugd. In 2019 volgde ik dan redelijk plotseling Richard Curfs op als hoofdtrainer. Ervaren speelsters stopten allemaal gelijk met Richard. Er was die zomer lange tijd alleen maar jeugd om uit te putten. Ik kende de B’tjes goed. Ik ga jullie helpen, heb ik toen gezegd. Ik kreeg tenslotte een team met vijf teruggekeerden van de oude A-ploeg, maar de gemiddelde leeftijd bedroeg slechts 17,2 jaar. Een piepjong gezelschap. Mijn oudste speelster was niet eens 20. Het was bouwen, opleiden, veel trainen. We werden zevende in de eredivisie, een resultaat om extra trots op te zijn.’Zo komen we aan zijn kracht. In zijn eigen woorden: ‘Waar ik goed in ben, is bouwen met de eigen jeugd, ergens beginnen en doorzetten. Dat VZV de laatste jaren een tiental speelsters van kwaliteit heeft uitgezwaaid en mede daarom lager is geëindigd, dat ontmoedigt mij in het geheel niet. Het gaat mij om de club. En de club JuRo Unirek VZV vind ik juist interessant. Dat zei ik ook meteen tegen jullie manager Ard de Ruiter, toen hij mij benaderde. VZV, dat is een mooie club.’
Hij begint dan over het (in maart wegens corona afgebroken) seizoen 2019-2020, toen hij een VZV trof dat op haar allersterkst was. ‘Ze hadden met Lotte Prak en Amber Zomerdijk twee echte toppers. Niet te verdedigen destijds. De Koppe-zussen waren er toen ook bij. De samenstelling van die ploeg was ook precies goed. Dat straalde het team ook uit. Dat is me bijgebleven. Rolf Schulte deed het goed als trainer. Ik had toen al oog voor jullie club. Dat dorpse, ik kom tenslotte uit Stein, sprak me ook erg aan.’Edwin Janssen heeft voor één jaar plus twee optionele jaren getekend bij JuRo Unirek VZV. ‘Met Kerst evalueren we. Hoe bevalt het reizen? Als dat goed gaat, dan ga ik nog eens twee jaar door. De opzet is: laat mij bouwen. Drie jaar lang. Dan moet het goed komen. Ik zie talent bij het eerste, maar ik heb ook dames 2 en de junioren gezien. Het doel is om de aansluiting met de top van de eredivisie weer te bewerkstelligen. Talenten moeten doorstromen en ze moeten het belangrijk vinden om uit te komen in het eigen eerste team van VZV. En niet bij de hoofdmacht van een andere club’.
April 2023 – John Volkers